تالار مد «حریر» از جملة همین سالنها بود که تازه ترین لباسهای حریر اروپایی را طبق ژورنال به سناریو و فروش میگذاشت. چون دوخت و خرید لباس از روی ژورنال بسیار پرطرفدار و متداول بود، اکثری از مغازههای فروش لباسهای شب و روز، کلاه، دستکش و کفش حیاتی آوردن ژورنال از کشورهای خارجی و استخدام زنان شیکپوشی که لباسهای ژورنالی به بدن داشتند، بر رونق کسب و کارشان افزودند. این ژورنالها هر کدام معرف یکی از از برندهای خارجی بود. ادارة این سالنها بر عهدة زنانی بود که به‌این مراد گزینش شده بودند و فعالیت بازاریابی را هم انجام میدادند و اکثر اوقات فروشندة اجناس هم بودند. نوع و مقدار مصرفِ لباس و همینطور نحوۀ لباس پوشیدن و خودآرایی(نوع پوشاک و پیروی از مد)، زیورآلات و اشکال کالاهای لوکس، حاکی از تغییرات سبک زندگی زنان می باشد که نمود آن را می توان در سالنهای آرایشی و بهداشتی و توسعه و گسترش فروشگاههای مالامال زرق و برق و همچنین بازگشایی مالها و مراکزخریدی تماشا کرد که چشم هر رهگذری را میفریبد. در بازار اسباب و اثاث آرایشی جهان، برندهای متنوعی به دیده می خورند که با خصوصیت های متفاوتی هستند. چرا از محصولات آرایشی و زیبایی استعمال می کنیم؟ همین سازوکار دستگاه پیچیدهای داشت که خیاطیها و تولیدیهای بیشمار لباس اروپایی، موسسات واردکنندة مواد آرایشی و لباس تحت و لاغری، مغازههای لوکس فروش مواد آرایشی، سالنهای مد، «بنگاههای» زیبایی، تبلیغات رسانه و واردات ژورنالها را زیر چک داشت و اداره میکرد. جای شکرش باقی میباشد که در خارجه عریان خارج داخل شدن جرم است، و الا بانوان پرحرارت ما در تقلید آن را نیز تقلید میکردند، اگرچه دارای همین لباسهای تنگ آنچه نهان باقی مانده نیز پیداست. نیز در طول سال تعدادی توشه برگزار میشد. در سرمایۀ فرهنگی نیز چنین است. مد سوغات غرب میباشد و زنان ایرانی سالانه هزینة متعددی صرف مدگرا بودن می نمایند و نکتهای را که در خرید و استعمال از همین اجناس فراموش می نمایند این می باشد که همین لباسها، کفشها و کلاهها تناسبی مهم موقعیت آب و هوایی یا فرهنگی جمهوری اسلامی ایران لوازم آرایشی اورجینال غفاری ندارد. انسانهای وانمود پستمدرن، انسانهایی میباشند که سراسر نشانههای سیال و پاک شدنی میباشند (پاول، 135:1379) . به گمان او، در جوامع مصرفی معاصر افراد بهجای مصرف کالاها نشانههای مربوط به آنان را مصرف میکنند؛ چون شی ها چیزی نیستند جز آرم و ازاینرو بیش از آنکه به جهت پاسخگویی به نیازهای انسانی مصرف شوند، برای دلالت بر مقام اجتماعی و به دست آوردن تشخص و تمایز به کار میروند (به نقل از ربیعی و رفیعی، 1395: 162)؛ درواقع، بودریار کالاها را نظامی از نشانهها تلقی مینماید که حیاتی اعطای هویت و موقعیت (مانند جنسیت، طبقه یا هویت محلی) به انسانها و اشیا، جهان اجتماعی را سازمان میبخشد (سیدمن، 1386: 229). از دیگر نظریهپردازان در این حوزه، تورشتاین وبلن هست که نظریۀ طبقۀ تنآسا را اصلی رویکردی به کارکردهای پنهان مصرف تظاهری مطرح کرده است.